به گزارش بنیان به نقل از stemcellnews، اگر بتوانیم هپاتوسیت ها را از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) تولید کنیم و آن ها را به بیماران دارای نارسایی کبدی پیوند کنیم، ممکن است منجر به درمان بیماری شود. با این حال محدودیت اصلی این استراتژی درمانی، تومورزایی ناشی از این سلول های بنیادی پرتوان القایی است که می تواند منجر به سرطان شود. روش های متداول برای حذف iPSC ها شامل استفاده از مواد شیمیایی و دستکاری های ژنتیکی است که شدیدا برای هپاتوسیت ها مضر است. بنابراین نیاز به روش های هوشمندانه تری است. گلوکز و آرژنین اجزای ضروری محیط های کشت سلولی برای بقای اغلب سلول ها از جمله سلول های iPSCاست. با این حال، هپاتوسیت ها می توانند گلوکز و آرژنین را از طریق گالاکتوکیناز و ترانس­کربامیلاز تولید کنند. بنابراین محققین ژاپنی در دانشگاه Yotsikaidu براین باورند که می توان سلول های iPS ناخواسته را با محیط کشت بدون گلوکز و آرژنین حذف کرد و در عوض این مواد را با گالاکتوز و اورنی تین جایگزین کرد. این محیط مدیفه شده را به عنوان محیط گزینشی هپاتوسیتی می شناسند. پیش از این، تلاش ها برای تولید کلونی های خالص هپاتوسیت های بالغ از سلول هایiPS کاملا موفقیت آمیز نبوده است. بعد از ایجاد یک سیستم هم کشتی با محیط گزینشی هپاتوسیت ها، هپاتوسیت های انسانی اولیه باقی می مانند و این در حالی است که سلول های iPS ظرف سه روز می میرند. این استراتژی اجازه ایجاد هپاتوسیت های بالغ و خالص را برای پیوند می دهد.

پایان مطلب/